zaterdag 12 oktober 2024

Franse chansons in trek bij leden Kunstkring

Onze grootste activiteitengroep is de Kunstkring, die al 12,5 bestaat. Vijf keer per jaar wordt een deskundige spreker uitgenodigd om een lezing te geven. Vrijdagochtend 11 oktober stond een lezing over Franse chansons op het programma, gegeven door Leo Wolfs die wederom uitgenodigd was door de Kunstkring.

Maar liefst 72 leden kwamen op de lezing af, een record aantal bezoekers. De Huiskamer van CC de Boodschap zat dan ook stampvol. De ochtend kreeg een bijzonder feestelijk tintje; Truus Brouwers werd als honderdste lid verwelkomt met een mooie bos bloemen.

Over de lezingen van de Kunstkring kan met recht worden gezegd dat het niveau hoog is. Vooral Leo Wolfs is een graag geziene gastspreker. Leo Wolfs studeerde muziek en Nederlands M.O. Hij gaf jarenlang les in het voortgezet onderwijs, was dirigent bij enkele koren, schreef muziekboeken voor het muziekonderwijs en was enkele jaren verslaggever muziek bij Omroep Brabant Radio. Daarnaast geeft hij wekelijks cursussen Klassieke Muziek en verzorgt hij lezingen. Als je zo’n enthousiaste deskundige uitnodigt, dan ben je verzekerd van een volle zaal.

Enkele belangrijke vertegenwoordigers van de Franse chansons zijn: Edith Piaf, Charles Aznavour en Jacques Brel. Hoe is het Franse chanson ontstaan? Wat is het wezen van het chanson? Hoe is het chanson overgewaaid naar Nederland? Leo nam ons in zijn presentatie met beeld en geluid mee naar Frankrijk en alle vragen werden beantwoord. Het Franse chanson ontstond rond 1600 toen straatzangers het publiek vermaakten. Leo maakte duidelijk dat een chanson een lied met een verhaal is, vaak gebaseerd op het leven van de chansonier.

We kregen chansons te horen van Edith Piaf, Charles Aznavour en Jacques Brel. In hun chansons hoor je hun eigen verdriet. Edith Piaf had geen makkelijk leven, maar liet met de klassieker ‘non, je ne regrette rien’ weten dat ze nergens spijt van had. Herman van Veen zong Brels lied ‘les chanson des vieux amants’ als ‘de liefde van later’ en Wim Sonnevelds ‘het dorp’ voert terug naar het lied ‘la montagne’ van Charles Aznavour. Melodieën die wij de rest van de dag niet meer uit ons hoofd kregen, maar dat was niet erg.

Leo liet het publiek zelfs meezingen. Zingen is volgens Patrick Bruel ‘de basis van de muzikaliteit’. Het gaat er niet om wie het mooiste zingt, maar om het groepsgevoel. Nou, met dat groepsgevoel zit het bij de Kunstkring wel goed!

Klik op een foto voor volledig beeld