zaterdag 03 augustus 2019

Glasblazerij Leerdam. Blazen helpt niet! Zomeractiviteit 2019

Kijk, als je de soep thuis te heet opdient, kun je altijd nog blazen. Dan koelt die een beetje af. In een glasblazerij werkt dat niet zo. Daar is het vloeibare glas zo heet dat je het wel uit je hoofd laat om daarbij in de buurt te komen. Althans, wij deden dat niet toen we in de glasblazerij in Leerdam te gast waren.

Een van de zomeractiviteiten die de dames en heren van 'de zomer-activiteiten-commissie' aan ons, inwoners van de gemeente Gilze en Rijen, hebben voorgeschoteld, was een bezoek aan Leerdam. Nooit geweest? Nou dan heb je best iets gemist. Tussen de Lek en de Merwede bij Gorkum ligt een prachtig gebied. Zeer bekend door de bloesem in het vroege voorjaar. Geliefd ook bij watersporters. Zeker het werkelijk prachtige riviertje de Linge dat vrolijk door de streek meandert. Vol gezonde vis.

Nou, mooi dan, maar waar gaat dit verhaal eigenlijk over? Over glas en over het stadje. Want deze activiteit bestond uit die twee delen.

Eerst even het glas. Al een paar honderd jaar zijn er al glasverwerkende bedrijven in Leerdam. Goedkope arbeidskrachten in die tijd, goedkope grondstoffen, veel goed bruikbaar hout, en veel water om te koelen brachten vooral in eerste aanleg Duitse glasblazers naar deze streek.
Er waren een heleboel kleinere bedrijven op dat gebied. In Nederland zijn vooral Maastricht, Schiedam en Leerdam bekend door de glasindustrie. Die bestaat in Leerdam dus nog steeds. Maar daar gingen wij niet naar toe. Te industrieel, te eenzijdig en te Amerikaans. Nee wij gingen kijken naar glaskunst. Naar het echte glasblazen. Door een holle pijp waaraan een bolletje stroperig gesmolten, maar gloeiendheet glas hangt. Naar glaskunst dus.
In Nederland kun je het vak niet meer leren. Wel in Duitsland, in Italië en vooral Tsjechië. Twee leuke jonge meiden hebben ons laten zien dat glasblazen echt een kunst is. Kleuren, vormen, hol, bol, groot, klein, fijn en pompeus. Van alles. Echt een vak apart. Dat heeft dus niets te maken met flessen of de bekende Leerdammer Gildeglazen. Die komen uit die uiterst moderne fabrieken.

En dan is er nog het stadje. Hoe trots de Leerdammers zijn op hun glasverleden, blijkt onder andere uit de 23 gevelversieringen, gemaakt door wereldberoemde glaskunstenaars die in de binnenstad aan de gevels hangen. Voor een groot deel ook nog ’s avonds verlicht of ze geven zelf licht. De gidsen hebben ons alles verteld tijdens de rondwandeling. Met jaartallen en al erbij. Op een enkeling na die echt in geschiedenis geïnteresseerd was, kon ons dat eigenlijk niet zo veel schelen. 'Onthouden jullie toch niet', zei de gids terecht.

Maar wat we wel hebben onthouden, is dat we beslist nog eens een fietstocht gaan rijden in het stroomgebied van de LInge. En dan eten in het mooie Leerdam. Aan de haven. Doen, mensen! De moeite waard!